Óþægilegur sannleikur

Margir fárast yfir íbúðaverðslækkun, en hinn óþægilegi sannleikur er sá að þessi leiðrétting hefur verið fyrirsjáanleg alveg síðan 2005.

Vísir að henni mátt þegar sjá um mitt árið 2003, þegar bilið milli neysluverðsvísitölunnar og húsnæðisverðs fór að aukast, en árið 2005 hefði það átt að vera augljóst hverjum sem sjá vildi að leiðrétting væri óhjákvæmileg, hvort sem hún yrði í gegnum verðlækkun eða verðbólgu.

Hér að neðan má sjá þróun vísitölu neysluverðs, og húsnæðisverðs. Fyrri myndin sýnir vísitölurnar fram til janúars, en sú seinni þar sem ég hef fært aðra vísitöluna niður til að hafa sama upphafspunkt, til að þróunin sé ljósari. Ég uppfæri þetta kannski seinna með þróun frá áramótum.

 Fyrir rúmum tveimur árum spáði ég því að húsnæðisverðs myndi hefja lækkun upp á 30% innan 18 mánaða. Ég viðurkenni að her var um vanmat að ræða, og við bankahrunið leiðrétti ég það upp í 40-50%, sem er á svipuðu róli og Seðlabankinn spáði fyrir um eftir hrunið.

Það var að vissu leyti ánægjulegt (þó blóðugt sé) að sjá spá frá Seðlabankanum á svipuðu róli, þar sem hún hafði þó þá einhvern vott af trúverðugleika. Mér hefur lítið þótt verið að marka spár greiningadeilda bankanna sem lofuðu gulli og grænum fasteignaskógum svo langt sem augað eygði.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Íbúðaverð lækkar áfram